به فرزندتان کمک کنید با طلاق کنار بیایند
محتوای این نوشته
پنهان
- در بهترین شرایط که هیچ استرس دیگری مثل امتحانات، مهاجرت و … وجود ندارد موضوع طلاق توسط هر دو والد باید به کودک گفته شود. اینکه بعد از جدایی هر دو آنها وی را دوست دارند و در کنارش خواهند بود.
- به سوالات کودک درباره طلاق و جدایی بر اساس سن وی پاسخ بدهید. اجازه ابراز احساسات و پرسیدن سوالات را به فرزندتان بدهید.
- بعد از طلاق حتما اگر فرزندتان با یکی از شما زندگی می‌کند، حفظ و پایداری رفتار سابق را داشته باشید. برنامه های روزانه وی به همان شکل بایستی ادامه یابند و تغییری نداشته باشند. مثل مسواک زدن و کلاس های مختلف رفتن….
- بارها به فرزندتان یادآور شوید که جدایی آنها تقصیر کودک نبوده است و آن دو تصمیم به جدایی گرفته اند.
- ابراز تاسف و ناراحتی درباره این اتفاق داشته باشید و درباره همسرتان به هیچ عنوان نزد فرزندتان بدگویی نکنید.
- ترس بچه‌های کوچک‌تر از فراموش شدن و عدم دوست داشته شدن است . به وی بارها یادآوری کنید که هم چنان او را دوست دارید.
- برخی از بچه‌ها، بخصوص نوجوانان سکوت می‌کنند و سوالی نمی‌پرسند. بهتر است به این سکوت کمی احترام بگذارید اما اگر فرزندتان پرحرف است و شلوغ، سکوتش یعنی فریاد کم خواستن! برای گفتگویی آرام تلاش کنید.
احساسات تان درباره طلاق و همسرتان را با اطرافیان، دوستان و مشاور خانواده در میان بگذارید نه با فرزندتان.
- واکنش عصبانیت در برخی از بچه‌ها طبیعی است و در این وضعیت باید در برابر نافرمانی و سرکشی فرزندتان کمی بردبار باشید تا تنش بیشتری ایجاد نشود.
- احساس بچه‌ها درباره طلاق مبهم است و برخی از آنان ممکن است کناره‌گیری و انزوا از دوستان را در پیش بگیرند یا برای حفظ رابطه والدین بیماری‌های ساختگی را ایجاد کند که منشا مشخصی ندارند. به قدر کافی به آن ها توجه کنید و آنان را دوست بدارید و در گفتار و عمل نشان دهید.(به شکلی سالم).
- برخی از فرزندان طلاق برای حفظ شادی و نشاط در خانواده تلاش می کنند تا پدر و مادر کنار هم بمانند. این دسته خود را مقصر در طلاق می دانند. آنان باید بارها از زبان شما بشنوند و بدانند که حتی اگر جدا از هم زندگی کنید دوست شان دارید و مراقب شان هستید.
- برای بچه های کوچک تعداد دفعات و نظم در ملاقات والد دیگر بسیار مهم است. برای نوجوانان و جوانان ارتباط و ملاقات‌های در دسترس انتخاب بهتری است و نیاز به انعطاف‌پذیری بیشتر شما را دارند.
آنان باید بارها از زبان شما بشنوند و بدانند که حتی اگر جدا از هم زندگی کنید دوست شان دارید و مراقب شان هستید.
دانلود فایل‌های کاربردی روانشناسی
- فرزند شما ترس زیادی درباره وضعیف والدی که جدا زندگی می کند دارد و بهتر است در زمان اجاره یا خانه جدید، او هم برای انتخاب و چیدن وسایل باشد تا کمی ازاین بار نگرانی وی کاسته شود.
- اگر همسرتان تصمیم یهویی برای طلاق و جدایی گرفته است از ابراز هیجاناتی مانند عصبانیت، اضطراب و سردرگمی خودداری نمایید. فرزندتان باید بداند که شما راهی برای حل مشکلات خواهید یافت. فرزندتان باید بداند که چقدر او را دوست دارید و زندگی ادامه خواهد داشت.
- زمان طلاق بچه ها به حمایت بیشتر شما احتیاج دارند اما شما توانی برای حمایت ندارید! و این واقعیتی تاسف برانگیز است. از دوستان، اعضای خانواده و مشاوران در این زمینه کمک بگیرید.
- احساسات تان درباره طلاق و همسرتان را با اطرافیان، دوستان و مشاور خانواده در میان بگذارید نه با فرزندتان. او را لبریز از حس دوست داشته شدن کنید.
- وقتی بچه ها ارتباط منظمی با والدین شان دارند، بهتر با واقعیت طلاق کنار می آیند. کیفیت ارتباط مهم تر از تعداد دفعات آن است.
- بین ۶ تا ۱۲ ماه زمان نیاز است تا فرزندتان به شرایط جدید عادت کند و نکته مهم این است که شما در زندگی‌تان ثبات و نظم داشته باشید و بپذیرید که رفتار آنان طبیعی است.
- زمانی که به صورت رسمی و دایمی از یکدیگر جدا شدید، مدرسه را در جریان طلاق قرار دهید تا اگر تغییر در رفتار فرزندتان اتفاق افتاد، بدانند که چه کاری انجام بدهند. هر دو باید به توافق برسید که در زمان جدایی هر یک بر کدام کارها و فعالیت‌های فرزندتان نظارت داشته باشید.
تا وقتی که مطمئن نشده اید که تصمیم شما برای آشتی دوباره و ازدواج حتمی است آن را با فرزندتان در میان نگذارید.
